A voz dos alcaldes: José Antonio Pérez Cortés, rexedor de Quintela de Leirado
José Antonio Pérez Cortés leva case 50 anos á fronte do Concello de Quintela de Leirado, un pequeno municipio de apenas 600 habitantes que goberna desde 1976. Desde entón, a paisaxe deste concello experimentou un cambio radical. Cando asumiu a Alcaldía, en Quintela de Leirado “non había nada”, tal e como el mesmo recorda. Hoxe, o municipio conta con excelentes servizos, unha iluminación totalmente actualizada, rúas practicamente novas, transporte público, atención sanitaria e instalacións veciñais. Todo iso baixo o seu mandato, ao que chegou con apenas 27 anos.
Antes de ser alcalde foi seminarista e estivo emigrado, como ocorreu con case o 70% da poboación deste municipio, en Guinea Ecuatorial. Regresou á súa terra natal coa ilusión de traballar e fundou a súa propia empresa téxtil, que chegou a empregar a unhas vinte persoas e colaborou con firmas de referencia como Carolina Herrera ou Adolfo Domínguez. É, ademais, cooperativista de Coren, pai, marido e avó. Unha labor que compaxina desde hai 49 anos coa Alcaldía, actualmente sen oposición e con un amplo respaldo dos seus veciños, que, en moitos casos, son xa, en palabras do rexedor, amigos.
Explíquenos un pouco como comezou na política e como se vinculou ao seu partido.
Empecei hai xa case 50 anos porque o alcalde que estaba entón tivo un problema cunha parroquia por un tema de traída de augas e dividiu o pobo en dous. Entón, o gobernador civil daquela época cesouno. Franco xa morrera, pero aínda estabamos na predemocracia. O caso foi que o gobernador civil propuxo a tres persoas para substituír ao alcalde, e unha corporación decidiu elixir a min. Pasou o tempo e, ao final, chegaron as primeiras eleccións municipais e a propia corporación que me votara animoume a presentarme e, ao final, gañei. Primeiro fun por UCD e ao final xa ao PP.
Como deu o salto ou recibiu o impulso para ser alcalde?
Foi sobre todo polos ánimos que me deron os compañeiros. Ao principio non quería, tiña 27 anos, pero logo animáronme moito e ao final aquí levo xa case 50 anos.
A nivel persoal, que sacrificios supón formar parte do Goberno do Concello?
No meu caso supón sacrificios a nivel familiar e empresarial. Nun concello tan pequeno non se pode vivir da política. Eu sempre fun empresario. Tiven unha fábrica téxtil durante moitos anos, tamén estou en Coren e, ao final, compartir tempo entre o Concello e a empresa pode ser difícil, e tamén coa familia.
E beneficios?
Para min, o maior beneficio é a satisfacción persoal que me dá ver como está o Concello a día de hoxe. Antes aquí non había nada, todo era barro. Todo o que hai en Quintela de Leirado fixémolo desde cero, as rúas, a iluminación e a propia Casa do Concello. Ademais, creo que podemos presumir de ter das mellores infraestruturas da provincia para o pequenos que somos. Todo, iluminación, saneamento, servizos, está totalmente renovado. Contamos cun transporte público excepcional, casas do maior, ximnasio, o Museo da Emigración a Guinea Ecuatorial, un multiúsos… Sinto orgullo de todo iso porque antes aquí non había nada.
Como equilibra a vida pública e a privada?
A base de esforzo, traballo e moitas horas de dedicación.
Cales son os seus obxectivos a nivel político?
Creo que xa os teño cumpridos todos. Sinto moi satisfeito polo que fixemos e o que seguimos facendo, e sobre todo polo apoio dos veciños.
E se renova na Alcaldía, cales son as principais actuacións previstas?
Seguir traballando como ata agora, especialmente nas poboacións onde aínda non están renovadas as infraestruturas.
Cales son as principais liñas do seu programa?
Aínda teño que pensalo, pero como digo, seguir traballando para mellorar servizos en todas as parroquias.
Cales considera que son as principais necesidades do seu municipio?
Unha Casa Niño. É un proxecto frustrado porque, no último momento, cando xa tiñamos todos os permisos, a persoa que ía facerse cargo renunciou. Agora temos varios nenos pequenos na vila e, aínda que apoiamos ás nais desde o Concello cunha axuda mensual de 100 euros, necesitamos un espazo onde poidan deixar aos seus fillos para que elas poidan traballar. Aínda lle estou dando voltas a ver como podemos facelo. Polo demais, temos de todo: médico, transporte, servizo de recollida de lixo, saneamento, vías en moi boas condicións, alumeado… Fáltenos ese espazo para os nenos.
De que proxectos se sente máis orgulloso?
De todos, pero sobre todo de ter logrado converter aqueles camiños de barro nunha vila con todos os servizos. Estabamos esquecidos, aquí non había nada. Sinto orgullo do que hai agora. Creo que é un logro bastante grande, que non é exclusivamente meu, senón de todos os veciños e do apoio que recibimos tamén doutras administracións.
Que lle gustaría que os veciños visen en vostede como alcalde?
Que son unha persoa realmente sensible aos problemas da xente, e creo que xa o ven. Ademais, que saiban que poden ter confianza comigo; que non sempre somos perfectos e que as críticas tamén están ben. Neste caso, como non teño oposición, eles saben que poden pedirme que hai que arranxar un punto de luz, por exemplo, e que eu sempre escoito.
EN CLAVE PERSOAL
- Idade
78 anos. - Estado civil.
Casado. - Formación.
Estudei no seminario. - Profesión.
Empresario. - Se non fose alcalde, que lle gustaría ser?
Mestre. - Que quería ser de maior?
Mestre. - Que fai para desconectar?
Veño ao bar a tomar un café e falo coa xente. - Unha virtude.
Son moi sensible aos problemas da xente. - Un defecto.
Teño un temperamento forte, pero aprendín a controlalo. - Un consello para compartir.
Hai que ser humilde e ser bo cos demais. - Unha afección.
Disfrutar cos meus netos. - Un lugar que visitar.
Australia e Nova York. - Unha comida.
Chuleta. - Unha bebida.
Rioxa. - Unha persoa admirada.
Eulogio Gómez Franqueira. - Unha posesión prezada.
A familia e a saúde. - Un desexo.
Ter saúde. - Algo para esquecer.
Os malos momentos. - Que é o que máis valora nunha persoa?
A humildade. - Un desafío pendente.
Agora mesmo o teño todo cumprido. - Onde se ve en cinco anos?
Como agora, disfrutando da familia e sobre todo dos netos.
