Baldomero Moreiras presenta a súa nova mostra “Válvula de Escape – Locus Amoenus” no Marcos Valcárcel
O Centro Cultural Marcos Valcárcel acolle desde este venres a nova exposición de Baldomero Moreiras, titulada “Válvula de Escape – Locus Amoenus”, unha proposta que propón unha viaxe a través da pintura, a cor e a mitoloxía clásica para reivindicar a natureza como derradeiro refuxio fronte ao mundo contemporáneo, unindo pintura, poesía, simbolismo e paisaxe nun diálogo único e profundamente humanista.
A mostra preséntase como un gran friso de arredor de 40 metros, formado por 32 táboas en tríptico que percorren o muro principal da sala. A crítica definiuna como “unha creación de lectura complexa e profundamente suxerente”. O uso da cor actúa como guía do relato visual, pasando dun centro branco a tons cada vez máis intensos ata chegar a violetas e negros nos extremos, creando unha estrutura simétrica que envolve ao visitante nun percorrido sensorial.
Moreiras incorpora no proxecto referencias literarias e mitolóxicas da Antigüidade e do Século de Ouro, con fragmentos de Teócrito, Virxilio, Garcilaso de la Vega, Góngora ou Frei Luis de León. Estes textos contribúen a construir unha atmosfera bucólica onde aparecen pastores, ninfas, sibilas e símbolos como a “rama dourada” ou a cornucopia, elementos asociados á abundancia e ao vínculo co sagrado.
Ese universo conecta coa idea do locus amoenus, o espazo idealizado onde a natureza actúa como contrapunto ao “mundanal ruído” e ás ambicións humanas. Nesta liña sitúanse referencias como o “carro de heno”, inspirado na tradición moralizante do Bosco.
No plano técnico, Moreiras utiliza fita rizada de carroceiro, aplicada ou retirada segundo o efecto buscado, e emprega o estilete para crear sensacións próximas ao baixorrelevo, cun acabado que lembra o gravado. Algunhas figuras en “dentes de serra” evocan o expresionismo alemán dos anos 30, unha das influencias recoñecidas polo artista.
O friso incorpora escenas recoñecibles como vendimas, viñedos, cabalos azuis —en homenaxe a Franz Marc—, fervenzas ou instrumentos musicais suxeridos. Tamén aparecen referencias explícitas á identidade ourensá, como a torre de Vilanova dos Infantes ou a transformación simbólica das uvas en castañas e magostos.
A exposición propón, en última instancia, unha lectura contemporánea sobre o papel da natureza, defendendo que, fronte ao ruído e á tensión da vida actual, nela segue existindo “unha verdadeira válvula de escape, un espazo de serenidade e plenitude”.